Wat is Mindfulness eigenlijk?
1 september 2016
Jezelf zijn; hoe doe je dat?
4 februari 2018
Ze wacht bij de ingang van het Immerloo Park, als afgesproken. Het weer is goddelijk, bijna te warm. Gelukkig zijn er hoge bomen. Veel hoge bomen. Fijn voor de schaduw en de koelte. We gaan lopen en ik vraag hoe het gaat. Een heel verhaal, er is veel gebeurd. Ze is geraakt en in strijd met zichzelf. Als we langs een paar gemeentewerkers lopen die in het park aan het werk zijn, stopt ze even met praten, om daarna weer verder te gaan. Ik nodig uit om te stoppen bij een hoge boom. We blijven dapper staan bij die boom, ook als twee mannen nieuwsgierig langslopen. Ze zeggen gelukkig niets. Zij geeft het ongemakkelijke gevoel even de ruimte. De boom, de metafoor van de boom, is krachtig. Stevig geworteld en ruimte en lucht in het het hoge bladerdak. Het contact met de boom brengt haar rust in het hoofd en het lichaam. We lopen door. Over een smal, niet makkelijke begaanbaar pad met omgevallen bomen, een omweggetje, even buiten de comfortzone. Het paadje loopt dood op een soort strandje aan het water. We stoppen en ik nodig haar uit om haar zintuigen te openen. Ik doe mee en begeleid met mijn stem. We voelen de wind als een streling op de huid en in het haar, de oren horen de lieflijke geluiden van de vogels en het doorgaande geraas van de auto’s op de Pleyroute. Alles toelaten. Alles mag er zijn. Een metafoor voor het gevecht in jezelf, dat afneemt als je alles toelaat. De mooie, fijne dingen maar ook de vervelende, onplezierige en verdrietige dingen. We wandelen verder, op zoek naar een bankje. We vinden een fijn plekje in de schaduw, het windje door het gebladerte koelt ons zachtjes af. We tunen in op wat haar geraakt heeft en wat er daardoor bij haar aangeraakt is. Ze voelt haar kwetsbaarheid en haar gekwetstheid. Ze begrijpt wat er gebeurt en wat haar helpt om er mee om te gaan. We zitten nog even op het bankje. Het is rond. We ronden af, maken een vervolgafspraak. En we gaan ieder ons weegs. Ik loop nog nagenietend en geraakt over de dijk terug naar huis. Ik ben dankbaar en blij met dit buiten-coach-moment.
